Yeteerrrr.!
Tıkayalım kulaklarımızı,
Kapatalım gözlerimizi…
Duymayalım ağıtları, feryatları..
Hissetmeyelim gözyaşlarını,
İçimize düşen acıyı, matemi…
Rahat uyuyalım artık geceleri..
Gecenin karanlığı korkutmasın bizi..
Sabah uykusuz kalkıp, sarılmayalım televizyon kumandasına..
Kanal kanal haber gezmeyelim..
Son dakika haberlerini yüreğimiz titreyerek dinlemeyelim..
Şehit haberlerini duydukça düştüğümüz boşluk,
O kör kuyular olmasın artık..
Boğazımıza düğümlenen yumruktan kurtulalım artık..
Elimiz yüreğimizde tedirgin hallerimiz bitsin artık..
İki gün söylenir, üçüncü gün unutulur derler ya..
Yok! Bu öyle bir şey değil..
Unutmak imkansız..
Her gün yeni bir şehit haberi daha alıyoruz..
Hepsinin bir hikayesi var..
Çoğu baba, ama hepsi evlat..
Belki sevgili , belki eş..
Kulağımızda babaların gözyaşı eşliğinde
“Vatan sağ olsun” cümlesi..
Anaların ağıtları, eşlerin çaresizce tabut ardından bakışları..
Evlatların o korku dolu, tedirgin ağlayışları..
Bu çok acı.. Çok ağır..
Çok mu şey istiyoruz acaba “Bitsin artık” demekle..
Bir çığlık atsak, dualar etsek
Semaya çıksa ..
Ya Rab! Duy sesimizi!
Ağlamasın analar, gelmesin şehit haberleri artık..
Evlatlar babasız kalmasın..
Eşler tabut ardından çaresizce ağlamasın..
Elimiz yüreğimizde beklemeyelim artık..
Bu son olsun…
Bitsin…
Yorum Yazın